Bir çiçeğiyim ben ülkemin
günaha açtırılır dallarım karanlık
'yola devam ' larla sulanır aklım
devrimi dönderirler gün gün
yarı ışıkta kısalır eteğim jartiyerlerime
boyalanıyorum her 'yola devam'da eller dokunur
-usumdan açlığın doyduğu tek yerdir devrim geçiyor-
'her şey yolunda' sözüyle açtım soyundum
Arjantin birası kokulu barların
dometesler gibi sıkılırım pazarlarında
en mahrem ve masum gülüşlerimi açarım
utançlı ağlayışlar sakladım kahkahama
her sabah tükenirken otel odalarında
benim için ağlama ülkem diyorum ağlama


Benim için ağlama ülkem ağlama
anamın ağıtlarında uğruna savaş savaş öldüğüm
halkların satılmış/ çocukların aç
çürük sebzeler arıyorsam pazar pazar
düştüm salıncak kurduğum bahçelerinden
kamyonlar giderdi dolu kasalar
eve boş dönüyorum şimdi başım efkarlı
-usumdan açlığın doyduğu tek yerdir devrim geçiyor-
ellerim dolu dolu kapıdan bir girebilsem
bir girebilsem
benim için ağlama ülkem diyorum ağlama

Ağlama benim için ülkem ağlama
sen kokardı sapından ayrılan buğday
nisan nisan
şimdi pazar dağılışlarına kaldım utançla
bu ne yaman bir mahcubiyet
çürük değildi eskiden insan diye düşünüyorum
topladığım dometes biber ve ben ezik
alsam uçurtmalarımın rüzgârlarından ipi
pazar yerinin direklerinde asılsam
-usumdan açlığın doyduğu tek yerdir devrim geçiyor-
benim için ağlama ülkem diyorum ağlama



Sait Açıkgöz